Boksen , BMX Racing en Freestyle en Skateboarden zijn de meest risicovolle sporten wat de kans op blessures en andere letsels betreft, zo blijkt uit een Amerikaans onderzoek onder sporters tijdens de vorige Olympische Spelen in Tokyo. Er deden zich meer dan 1.000 blessures voor, gemiddeld raakte 9% van sporters geblesseerd tijdens het sporten.
Bij boksen en BMX Racing ligt het blessurepercentage drie zo hoog, 27% van de sporters liep een blessure op. Daarna volgen BMX Freesyle en Skateboarding met rep 22 en 21%. De Top 10 wordt gecompleteerd door karate (19%), handbal (18%), worstelen (16%) en golf, klimsport, Taekwondo en Judo met alle 15%.De sporten met de minste blessures zijn duiken (1%), kanoën, schieten, marathonzwemmen, roeien en wielrennen op de weg (alle 2%) en zwemmen en boogschieten (3%).
Twee categorieën
Sportfysiologen verdelen sporten in twee brede categorieën: sporten waarbij direct fysiek contact betrokken is (de gevechts- of botssporten), waaronder sporten waarbij gevaarlijke uitrustingsstukken betrokken zijn, zoals fietsen of paarden, en die traumatische verwondingen kunnen veroorzaken, en sporten waarbij de lichaamsfuncties op de proef worden gesteld (uithoudingsvermogen), die waarschijnlijk chronische overbelastingsproblemen veroorzaken.
De informatie over blessures die het IOC tijdens de Olympische Spelen verzamelt, richt zich vooral op traumatische of acute blessures, omdat ‘overbelastingsblessures’ vaak voorkomen in de aanloop naar de Spelen of na de Spelen”, zegt dr. Jonathan Finnoff, hoofdarts van de USOPC. Volgens het IOC was boksen op de laatste Olympische Zomerspelen in Tokio de sport met het hoogste blessurepercentage, waarbij bijna 14% van de boksers medische zorg nodig had tijdens de Spelen, gevolgd door 12,5% van de sportklimmers en 11% van de skateboarders
. “Over het algemeen gesproken veroorzaken hogesnelheids-, kracht- en gevechtssporten tijdens de Olympische Spelen meer blessures”, zegt Finnoff. Tijdens de Zomerspelen van 2016 in Rio de Janeiro voerden BMX-fietsers de lijst aan met 38%, gevolgd door boksen met 30%, mountainbiken met 25%, en waterpolo en rugby beide met 19%. Onder de atleten van Team USA ondervond meer dan de helft van de rugbyspelers blessures tijdens de recente Zomerspelen, terwijl ongeveer de helft van de worstelaars en duikers dat wel deed.
Maar dat betekent niet dat zwemmers of marathonlopers geen kans op blessures hebben: chronische blessures als gevolg van repetitieve bewegingen in hun sport veroorzaken eerder problemen die pas jaren later optreden, omdat ze moeilijker te identificeren en moeilijker te behandelen zijn. . “Traumatische verwondingen zoals spierscheuren en gebroken botten zijn te repareren terwijl chronische overbelastingsproblemen soms blijven hangen en niet noodzakelijkerwijs iets zijn dat kan worden opgelost”, zegt dr. Alexis Colvin, hoogleraar sportgeneeskunde
Beide soorten blessures kunnen op de lange termijn gevolgen voor de gezondheid hebben, hoewel het moeilijk is om precies te weten welke impact training en deelname op Olympisch niveau op het lichaam hebben, aangezien geen enkele sportgroep gedetailleerde informatie over deze atleten verzamelt nadat hun competitieve carrière voorbij is. Onderzoek blijft echter aantonen dat elk acuut letsel, zoals een gebroken bot, spierscheuring of schade aan de gewrichten, op termijn problemen kan veroorzaken. “Herhaalde schade kan leiden tot steeds vaker slechte resultaten op de lange termijn, waaronder ernstige artritis en zelfs de noodzaak van vroegtijdige gewrichtsvervanging”,
Barron merkt op dat voortdurende verbeteringen in de technologie atleten en hun coaches ook helpen zich beter te beschermen tegen blessures. Video van hoe basketbalspelers landen na sprongen kan bijvoorbeeld helpen bij het identificeren van degenen die de neiging hebben om hun knieën voorbij hun tenen te buigen zodra ze de grond raken, wat hun risico op VKB-blessures kan vergroten. Het versterken van andere spieren om overflexie te voorkomen, kan een grote bijdrage leveren aan het vermijden van die blessures.
En het is niet alleen techniek die een rol kan spelen bij het voorkomen van blessures; aandacht besteden aan zaken als voeding en slaap kan ook belangrijk zijn, vooral “om het lichaam te herstellen en het de beste kans te geven om niet gewond te raken”, zegt Silvis. “Het model voor sport is om een leven lang actief te zijn”, zegt Barron. “De informatie die we elk jaar krijgen, verandert wat we het volgende jaar doen, dus de manier waarop we blessures verzorgen en proberen te voorkomen is nu heel anders dan vier jaar geleden. En dat zal hen helpen om ook na hun carrière als Olympische atleten gezonder te blijven.” Wat nog steeds niet betekent dat dit allemaal gemakkelijk is.
