| De formatie voor een nieuw kabinet is officieel van start gegaan. Terwijl politieke partijen hun posities bepalen, ligt er een kans om een integrale hervorming van het arbeidsrecht te realiseren. Drie hardnekkige obstakels voor werkgevers vragen om een doortastende aanpak: het strenge ontslagrecht, de loondoorbetaling bij ziekte en het veelbesproken concurrentiebeding.
Werkgevers blijven terughoudend met vaste contracten Veel werkgevers zijn terughoudend met het aanbieden van vaste contracten. Reden die daarvoor vaak wordt gegeven is het strenge ontslagrecht in combinatie met de wettelijke verplichting om twee jaar loon door te betalen bij ziekte. Deze financiële en juridische risico’s maken vaste dienstverbanden voor werkgevers onaantrekkelijk, ondanks politieke ambities om juist meer zekerheid te creëren voor werknemers. Deelmaatregelen schieten tekort De wetgever heeft tot nu toe geprobeerd met losse maatregelen het systeem te verbeteren. Zo is er een compensatieregeling voor werkgevers die na twee jaar ziekte een transitievergoeding moeten betalen. Hoewel dit financiële verlichting biedt voor werkgevers, gaat die regeling, als het aan de wetgever ligt, binnenkort alleen nog maar gelden voor kleine werkgevers. Flexwerkers durven hun rechten niet te benutten Ook voor flexwerkers is de situatie zorgelijk. Het wetsvoorstel ‘Wet meer zekerheid flexwerkers’ beoogt hen meer bescherming te bieden, maar uit de praktijk blijkt dat zij zelden een beroep doen op hun rechten. Angst voor het mislopen van werk of contractverlenging houdt hen regelmatig tegen. Ook de impact van de ‘Wet verduidelijking beoordeling arbeidsrelaties en rechtsvermoeden ’ (VBAR) blijft onzeker. Concurrentiebeding onder vuur Een ander heet hangijzer is het concurrentiebeding. Het wetsvoorstel dat dit beding moet hervormen, krijgt waarschijnlijk een vervolg. De maatregel is bedoeld om misbruik tegen te gaan, waarbij het beding wordt ingezet om personeel vast te houden in plaats van bedrijfsbelangen te beschermen. De voorgestelde wijzigingen, zoals een maximale duur van 12 maanden en een verplichte motivering, kunnen het speelveld aanzienlijk veranderen. Politieke moed vereist De formatiegesprekken bieden een uitgelezen moment om deze obstakels structureel aan te pakken. Deelmaatregelen zijn onvoldoende. Alleen een samenhangende visie op de arbeidsmarkt kan de balans herstellen tussen zekerheid voor werknemers en werkbaarheid voor werkgevers. De nieuwe regering moet deze hervorming niet uitstellen, maar juist nú de basis leggen voor een toekomstbestendige arbeidsmarkt. |
