Er waren naar schatting 1,19 miljoen verkeersdoden in 2021, een daling van 5% in vergelijking vergeleken met de 1,25 miljoen doden in 2010. Meer dan de helft van alle Staten heeft het aantal verkeersdoden tussen 2010 en 2021 zien afnemen. De lichte algemene daling in het aantal verkeersdoden deed zich voor ondanks het feit dat wagenpark meer dan verdubbeld is, het wegennet zich aanzienlijk uitbreidt en de wereldbevolking met bijna een miljard toeneemt. Deze toont aan dat de inspanningen om de verkeersveiligheid te verbeteren werken, maar bij lange na niet genoeg zijn om de ddoelstelling van het Decennium van actie voor verkeersveiligheid 2021-2030 om het aantal het aantal verkeersdoden tegen 2030 te halveren, zo blijkt een WHO-rapport.
Verkeersdoden en -gewonden blijven een belangrijke wereldwijde uitdaging op het gebied van gezondheid en ontwikkeling. Op 2019 zijn verkeersongevallen de belangrijkste doodsoorzaak van kinderen en jongeren tussen 5 en 29 jaar en zijn de 12e belangrijkste doodsoorzaak wanneer alle leeftijden worden meegerekend. Twee derde van de sterfgevallen vindt plaats onder mensen in de werkende leeftijd (18- 59 jaar) en veroorzaakt enorme gezondheids-, sociale en sociale en economische schade in de hele samenleving.
Meer dan de helft van de dodelijke voetgangers, motorrijders en fietsers. Inzittenden van voertuigen op vier wielen zijn goed voor bijna een derde van de dodelijke ongevallen. Inzittenden van voertuigen die meer dan 10 personen vervoeren, zware vrachtwagens en ‘andere’ gebruikers vormen een vijfde van alle sterfgevallen. Micro-mobiliteitsvormen zoals e-scooters zijn goed voor 3% van alle verkeersdoden.
Kwetsbare weggebruikers zoals voetgangers, fietsers en motorrijders blijven gevaarlijk blootgesteld. Bijna 80% van alle beoordeelde wegen voldoet niet aan de minimumclassificatie van 3 sterren voorveiligheid voor voetgangers, en terwijl het aantal dodelijke fietsers stijgen, heeft slechts 0,2% van alle beoordeelde wegen fietspaden.
Negen van de tien verkeersdoden vallen in landen met een laag of gemiddeld inkomen, terwijl mensen in landen met een laag inkomen nog steeds het hoogste sterfterisico per inwoner. Wereldwijd vindt 28% van alle sterfgevallen zich voor in de regio Zuidoost-Azië van de WHO, 25% in de regio Western Pacific, 19% in de Afrikaanse regio, 12% in de regio Noord- enA merika, 11% in het oostelijkeregio en 5% in de Europese regio.
De Europese regio meldt de grootste daling in sterfgevallen sinds 2010, een daling van 36%. De regio Western Pacific Region meldt een daling van 16%, de regio Zuidoost-Azië een daling van 2% en het aantal sterfgevallen is constant geblevenin de regio Noord- en Zuid-Amerika. Dalingen in het aantal sterfgevallen werd waargenomen in 108 landen, waaronder 10 landen waar de 50% werd bereikt in 2021. Echter, in 66 landen was er een stijging; 28 van deze landen liggen in de Afrikaanse regio, waar het aantal sterfgevallen sinds 2010 met 17% is gestegen.
. Maatregelen om het risico op overlijden en verwondingen te beperken, waaronder het aannemen van wetten die voldoen aan de WHO, zijn bescheiden gevorderd. Beleidsmakers zijn al langer op de hoogte van de belangrijkste factoren die bijdragen aan verkeersongevallen : te snel rijden, rijden onder invloed, gebruik van motorhelmen en veiligheidsgordels en kinderzitjes.
Met een groeiende en steeds meer stedelijke bevolking zal de stijgende vraag naar mobiliteittransportsystemen overweldigen, vooral die welke sterk afhankelijk zijn van privévoertuigen. Toch blijven veel landen hun mobiliteitssystemen ontwerpen en bouwen voormotorvoertuigen, niet voor mensen, en niet met veiligheid als belangrijkste zorg. Dit vertraagt de inspanningen om levens te redden en kwetsbare weggebruikers te beschermen. De grootste vooruitgang is geboekt met de veilige systeembenadering van verkeersveiligheid, waarbij mensen en veiligheid centraal stelt in mobiliteitssystemen.
De Europese regio heeft de grootste concentratie van landen met beleid en wetgeving die aansluiten bij deze benadering en rapporteert de grootste daling in sterfgevallen. De regio Western Pacific komt op de tweede plaats ,zowel in het aantal landen dat aspecten van de veilige-systeembenadering en in het aantal dodelijke slachtoffers. Deze voorbeelden laten zien dat de doelstellingen voor het terugdringen van het aantal dodelijke verkeersslachtoffers gehaald kunnen worden, mits politieke wil, investeringen en capaciteit die overeenkomen met de omvang van de ;etselcrisis
