In opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft het lectoraat Crisisbeheersing onderzocht hoe de samenwerking met onze buurlanden (België, Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen) op het gebied van rampen en crises meer structureel zou kunnen worden ingebed.
De aanbevelingen die op basis van het onderzoek worden gedaan zijn onder andere:
- het in wetgeving verankeren van de taak ‘grensoverschrijdende samenwerking’,
- zorgen voor voldoende financiering om hieraan invulling te geven en
- het borgen van de functie van grensliaison.
“De basis voor grensoverschrijdende samenwerking is ‘kennen en gekend worden’: wanneer in de voorbereiding goede relaties worden onderhouden kan daar in een acute situatie een beroep op worden gedaan. Hoewel de bereidheid tot samenwerking met de buurlanden groot is, blijkt het soms lastig om in het buurland de weg te vinden naar diegene met wie afstemming zou moeten plaatsvinden”, aldus NIPV.
De commissaris van de Koning en de Euregio’s kunnen een katalysator zijn voor grensoverschrijdende samenwerkingsverbanden, maar eigenlijk wordt door grensregio’s een passend bestuurlijk platform waarin het Rijk een actieve rol heeft, gemist. Om tot afspraken op operationeel niveau te komen, is in de regel eerst bestuurlijke instemming nodig. Wat dan meespeelt, is dat de manier waarop in Nederland de regionale crisisbeheersing is georganiseerd, afwijkt van de structuur in onze buurlanden. Ook wisselingen van personen en de complexiteit van de multidisciplinaire samenwerking spelen in de praktijk een rol.
Het rapport kunt u hier bekijken: Grensoverschrijdende samenwerking.
