“Soms besef je pas hoeveel je hebt meegemaakt, als je terugkijkt.” Die kop staat boven een bijdrage van Marianne Korpershoek op LinkedIn, waarin zij haar (tijdelijke?) afscheid uit de markt aankondigt waarin zij inmiddels bijna vier decennia werkzaam is. Hieronder haar verhaal.
Wat begon met alleen een typediploma groeide uit tot een carrière waarin ik als één van de eerste vrouwelijke transportexperts mijn plek vond.Mijn loopbaan begon in oktober 1986, als secretaresse bij Expertisebureau Schaft (nu Sedgwick). Zo van school achter de telefoon en typemachine. In het kleine team groeide mijn rol al snel uit tot veel meer.
Tien jaar later kreeg ik van Hans Schaft en Ton Schox het vertrouwen om zelf expert te worden. Spannend en bijzonder, want vrouwelijke transportexperts waren er toen nog niet. Ik greep de kans met beide handen aan en kreeg zelfs een eigen kantoor in Venlo. Een periode waarin ik heel veel leerde van mijn (toen nog allemaal mannelijke) collega’s en waarin ik ook ontzettend veel plezier heb gehad.
In 2005 volgde een waardevolle uitstap naar de verzekeringsbranche, bij John Koeman Advies Groep in Veghel. Ik werd ‘troubleshooter’ en had een portefeuille vol vervoerders – het was elke dag een feestje.
Toch bleef het expertise vak trekken. In 2007 werd ik door Frank van Al[hen en Frank van der Molen gevraagd mee te bouwen aan een nieuwe transportafdeling bij CED. We kregen van de directie, Wim van der Helm en Johan Waaijer de vrije hand en de mededeling ‘kijk maar of het jullie lukt’. Het was pionieren maar binnen een half jaar stond er een stevige afdeling. In april 2008 waren we al met vier experts op pad en al snel kreeg ik de geuzennaam Queen of Marine.
Dankzij het vertrouwen van makelaars en verzekeraars mochten we de meest uiteenlopende dossiers behandelen: omgewaaide vrachtwagens, containers overboord, fraudezaken, kunstwerken en zelfs een schietpartij tijdens een verzekerd evenement. EMN Marine werd een begrip. Het was buffelen, maar ook een periode van bouwen, vertrouwen krijgen en resultaten neerzetten. Daar kijk ik met enorm veel trots op terug.
In 2020, na gedeeltelijke uitval, stapte ik – waarvoor dank Dick Emmink – over naar Aansprakelijkheid. Onvergelijkbaar met transport maar ook elke dag een uitdaging. Het was letterlijk in een andere wereld.
En nu – bijna 40 jaar later – sluit ik dit hoofdstuk af. Wat overheerst is dankbaarheid: voor alle kansen die ik kreeg, collega’s die mij hielpen (het zijn er teveel om op te noemen), verzekeraars, makelaars en vervoerders voor het vertrouwen en de vele waardevolle en vaak heel persoonlijke gesprekken. Transportmensen zijn toch een apart slag volk.
Met een rugzak vol kennis, ervaring, herinneringen en hele mooie verhalen kijk ik uit naar wat de toekomst brengt. De komende maanden ga ik vooral eerst genieten: tijd inhalen met familie en vrienden, reizen, misschien wat breien (😉)Ik verdwijn niet: de nieuwe laptop staat klaar, de Mustang staat nog altijd voor de deur en ik (voor)zie nieuwe kansen aan de horizon. Daarover binnenkort meer. Mijn nummer blijft, dus: heb je een vraag, bel, app of schrijf gerust!
