CFD: NLE zet verzekeringskantoren weg als cowboys.

En dat is ook nodig. CFD heeft ook gesproken met partijen die met liefde 10% en meer van hun omzet per zaak wilden betalen, als vergoeding voor het aanbrengen ervan. Bij die partijen bekroop ons teveel het gevoel, dat het eigen belang de dienstverlening oversteeg.CFD heeft daar altijd afstand van genomen. Het predicaat ‘cowboys’ komt in gedachten, maar dan voor de bewuste letselschadekantoren.

Krampachtige gesprekken over aanbrengvergoeding.
Met FLYCT hebben we eindeloos gesproken over een reële vergoeding voor het aanbrengende verzekeringskantoor. Elke keer als het onderwerp op tafel kwam werd het gesprek ongemakkelijk. De druk vanuit de verschillende instanties in de sector, om vooral geen euro te betalen aan het verzekeringskantoor dat een opdracht aanbrengt, was opmerkelijk en pijnlijk. Door vervanging van het toenmalige management is die samenwerking op de achtergrond geraakt.

Maar het moet maar eens gezegd worden. Door de rigide standpunten van de genoemde instanties worden allerlei creatieve constructies bedacht om toch zaken te kunnen doen met derden. Met als één van de hoofddoelen, het terugdringen van praktijken die het slachtoffer kunnen schaden. De genoemde instanties moeten zich niet roomser voordoen dan de Paus en de werkelijke situatie in de markt onder ogen zien.

Vrijheid van handelen.
Het roept ook de prangende vraag op, waarom mogen commerciële en winstgevende letselschadekantoren niet vrij beslissen welk deel ze van hun winst gunnen aan professionele partijen, die opdrachten aanbrengen en integer samenwerken met die kantoren? Wat is de werkelijke reden dat alle registers open gaan om dit te blokkeren? Zijn er letselschadekantoren die zich hier openlijk over durven uitspreken?Het gevolg ervan is, dat het de deuren wagenwijd openzet naar partijen die niet zuchten onder die regels. Het is een door de sector zelf gecreëerd probleem.

Juist verzekeringskantoren kunnen klanten actiever wijzen op die mogelijkheid, waardoor vele duizenden slachtoffers de ondersteuning krijgen waar ze wettelijk recht op hebben.

We zien en horen ook, dat het inschakelen van zo’n eigen expert in veel gevallen leidt tot een hogere schadevergoeding. Daar ligt een gevoelig punt voor verzekeraars.

Spin in het web.
Vaak is er bij een letselschadezaak ook sprake van aanverwante schade die het verzekeringskantoor afwikkelt, denk aan de autoschade of grote woningschade. Ook op dit gebied werkt CFD samen met erkende experts, zodat verzekeringskantoren directe links hebben naar professionals, die namens de klant de schade samen met de schade-expert van de verzekeraar afwikkelt.

Ook hier worden slachtoffers via allerlei sluwe routes en methodes door partijen benaderd om een order te kunnen scoren. Iets wat CFD zoveel mogelijk wil terugdringen, juist door erkende en betrouwbare partijen direct met elkaar te verbinden.

Als voorbeeld noemen we de contra-expert die tijdens een uitslaande brand de buurman van het slachtoffer belt en aangeeft dat hij/zij de schade-expert van de klant is. En of de buurman even de telefoon aan het slachtoffer kan overhandigen, zodat een aantal dringende zaken kunnen worden besproken, o.a. het direct akkoord gaan met een opdracht tot dienstverlening.

Vertrouwenspersoon.
Het MKB-verzekeringskantoor, de primaire doelgroep van CFD, kent in vrijwel alle gevallen het slachtoffer persoonlijk. Er bestaat veelal een jarenlange relatie mee. Bij een letselschadezaak wordt de verzekeringsagent en/of financieel adviseur gezien als een vertrouwenspersoon.

Gedurende een letselschadetraject is er contact met de letselschade-expert, worden stukken of aanvullende informatie geleverd door het verzekeringskantoor en vraagt het slachtoffer vaak aanvullend advies of beoordeling van de voortgang bij de relatiebeheerder van het verzekeringskantoor. Minstens zo belangrijk is de emotionele ondersteuning die door het verzekeringskantoor wordt geboden bij de verwerking van zo’n gebeurtenis, ook voor gezinsleden.

En tenslotte betekent letselschade ook nogal eens een andere toekomst voor het slachtoffer, met gevolgen voor pensioen, vermogen, verzekeringen, arbeid, leefomstandigheden, etc. De relatiebeheerder van het verzekeringskantoor speelt hierin een cruciale rol.

CFD heeft berekend dat een betrokken adviseur bij een flinke letselschadezaak zo maar 15 tot 20 uur onbetaalde ondersteuning geeft gedurende het gehele traject. Is het dan teveel gevraagd om daar deels voor gecompenseerd te worden door het letselschadekantoor?

In de regels van NKL zelf wordt overigens de mogelijkheid geboden om een derde partij toch vergoedingen te betalen. Maar dat is zo ingepakt met voorwaarden en administratieve verplichtingen, dat het in onze ogen onwerkbaar is.

Het is ook een tijdelijke regeling, want de beloningsdiscussie voor het aanbrengen van dossiers is binnen NKL een gloeiend heet hangijzer, zo blijkt uit hun website.

Inzet van De Letselschade Raad, die ook het NKL beheert, lijkt een totaal verbod op aanbrengvergoedingen. Maar dan worden de ogen volledig gesloten voor de werkelijkheid in de markt, waar vergoedingen op allerlei manieren plaatsvinden. Het is ook contraproductief, omdat het juist de kans vergroot op verdere toename van malafide partijen in de sector.

Ontzettend jammer dat het verzekeringskantoren niet is gegund om ook commercieel en winstgevend te mogen samenwerken met deze kantoren. Dat is in de ogen van al die instanties blijkbaar een exclusief recht voor haar leden.

CFD komt daarom graag in contact met letselschadekantoren, die begrijpen dat een vergoeding voor verzekeringskantoren niet alleen gerechtvaardigd is, maar ook belangrijk is om de verkeerde partijen buiten de deur te houden.

En dat is weer in het belang van de letselschadesector én in het belang van de slachtoffers.

Met nieuwe partijen willen we onderzoeken hoe we een succesvolle en voor alle partijen respectvolle samenwerking kunnen inrichten én ervoor kunnen zorgen dat slachtoffers die daar recht op hebben, zo snel mogelijk de weg vinden naar een eigen letselschade-expert.

.”

Aan AMweb licht NLE-voorzitter Annemiek van Reenen ten-Kate dit nader toe: “Het gaat om een loket met een commerciële insteek, gebracht als een manier voor CFD-leden om extra omzet te genereren door het aanbrengen van letselschadezaken. Daarvan hebben wij gezegd: ‘zo ga je niet met slachtoffers om’. Want het moet om de kwaliteit gaan.”

Van Reenen-ten Kate heeft een tip voor CFD: “Als het CFD slachtoffers wil helpen aan goede belangenbehartigers, is het een goed idee hen te verwijzen naar het Nationaal Keurmerk Letselschade van De Letselschade Raad. De NLE is bereid daar een bijdrage aan te leveren, want een degelijk letselschadeloket voor het intermediair is op zich natuurlijk geen slecht idee.”