Uit een Canadees onderzoek naar de manier waarop benadeelde werknemers de negatieve gevolgen van arbeidsletsel en schadeprocedures interpreteren en erop reageren, blijkt dat een beter begrip van de oneerlijkheid in het systeem en betere communicatie van werkgevers en schadeorganisaties de resultaten kunnen verbeteren.
Onderzoekers van de Universiteit van Waterloo in Ontario, Canada, hielden interviews met 36 benadeelde werknemers en ontdekten dat werknemers op verschillende manieren en in verschillende stadia reageerden op ‘procedurele’ oneerlijkheid: ze waren passief, ze vochten terug, ze stopten met het indienen van de claim, ze namen ontslag, of ze wonnen of bleven vechten. “Zich verward, boos, gefrustreerd, niet gesteund, teleurgesteld, vastberaden, optimistisch en op hun hoede voelen waren veel voorkomende emoties”, aldus de studie.
De universiteit zocht naar ‘onzekere werknemers’, of ‘mensen die een laag of onregelmatig loon verdienen. Vaak weten ze niet hoe ze toegang kunnen krijgen tot werkcompensatieprogramma’s of zijn ze terughoudend om hun mond open te doen uit angst hun baan te verliezen. De soorten onrechtvaardigheden waarmee werknemers in de studie werden geconfronteerd, waren onder meer ontslag tijdens een claim, onvoldoende aangepast werk of medische zorg, het achterhouden van claims door de werkgever en het niet reageren op claimbeoordelaars’.
De studie concludeerde dat “het identificeren van oneerlijkheid en de emotionele, gedrags- en materiële effecten ervan op werknemers belangrijk is om de implicaties voor vergoedingssystemen te begrijpen” en dat “het begrijpen en erkennen van oneerlijkheid werkgevers, wettelijke vertegenwoordigers, vergoedingsraden en artsen kan uitrusten om het aan te pakken en te voorkomen, en werknemers middelen te verschaffen”.
Volgens de studie kunnen beleidsveranderingen ervoor zorgen dat verantwoording wordt afgelegd en gevolgen worden verbonden aan oneerlijkheid.
