Jaarlijks zet de Stichting Assurantie Registratie (SAR) de vele vrijwilligers die zich in besturen, commissies en werkgroepen inzetten voor de vier erkenningsregelingen RMiA, RAiA, RPA en RGA in het zonnetje tijdens een speciale bijeenkomst. Vorig jaar werd een puzzeltocht per tuk-tuk georganiseerd en dit jaar werden de circa 40 aanwezige ‘SAR-ers’ aan de ‘Haka’ gezet, een ceremoniële dans van de oorspronkelijke bewoners (Māori) van Nieuw- Zeeland dat een verhaal uitbeeldt.
De bijeenkomst werd geopend door SAR-voorzitter Michel Hassefras, die enkele actuele ontwikkelingen binnen de organisatie aankaartte. Zoals de voortzetting van de ontwikkeling van het hoogwaardige PE-programma voor alle erkenningsregelingen, waarvoor jaarlijks voor RAiA’s, RMiA’s, RPA’s en RGA’s meer dan 150 PE- seminars en – workshops worden georganiseerd die gemiddeld met meer dan een ‘8’ worden gewaardeerd.
Ook stond hij stil bij de voorgenomen samenvoeging van RMiA en RAiA waardoor er één sterke erkenningsregeling ontstaat voor alle verzekeringsprofessionals en waarvoor een nieuwe opleiding zal worden opgezet. Andere actualiteiten zijn het stopzetten van de samenwerking tussen SAR en NOPD en de hieruit voortvloeiende voortzetting van de RPA onder leiding van een nieuw bestuur en het besluit om het stafbureau verder te professionaliseren met het aantrekken van een medewerker communicatie.
Haka-man
In een boeiende prestatie van ‘Haka-man’ vertelde Paul Janmaat over de geschiedenis en cultuur van de Māori in het ‘land van de lange wolken’, dat gesproken taal die destijds de enige communicatievorm was, de bijzondere kennismaking in zes stappen en de ‘Hongi’, de begroeting waarbij voorhoofd en neus elkaar aanraken. Vervolgens stond hij uitgebreid stil bij de oorsprong van de ‘Haka’, vertelde dat er voor elke gelegenheid – zoals huwelijk en begrafenis etc – een aparte Haka bestaat en lichtte het ontstaan, betekenis en het belang toe van de Haka voor de ‘All Blacks’, het legendarische nationale rugby-team van Nieuw-Zeeland dat veelvuldig wereldkampioen is geworden.
Daarbij belichtte hij de vier pijlers van het succes van de ‘All Blacks’, aspecten die in feite ook in het bedrijfsleven kunnen worden toegepast voor elk team or organisatie. Stel een inspirerend en uitdagend doel – “leg de lat hoog, zoals VS-president John Kennedy ooit deed met zijn uitspraak dat er binnen een decennium een man op de man zou staan en levend terug zou keren op aarde “– en zorg daarnaast voor diversiteit aan talenten. De beide andere pijlers zijn train competenties (“om voorop te blijven lopen”) en creëer een stimulerende omgeving. Moraal van zijn verhaal: Maak optimaal gebruik van de talenten en kwaliteiten van iedere persoon binnen het team en voel je nooit te groot om de kleine dingen die te doen die nodig zijn.
Tenslotte gingen de vrijwilligers in vijf groepen aan de slag om binnen 40 minuten – gelijk aan een helft bij het rugby – een eigen ‘Haka’ te maken, waarbij de uitkomst werd beoordeeld op onder meer originaliteit, uitvoering en tekst. Het team onder leiding van SAR-docent Pieter Jansen bleef met een hilarische uitvoering de anderen (ver) voor en kwam in het bezit van een heuse rugby-bal op statief. Behalve Pieter Jansen bestond de winnende groep uit Willeke van de Weerd-Schreuder, Martijn Grasso, Richard Meinders, Guido de Schmidt en Ronald Veenbrink.
